dijous, 10 de juliol del 2008

La notte me regala un'aria più complice

[Nunca habrá nada más íntimo que tenerte pegado a mí, sin moverte, para no despertarme cuando yo dormía y tú tenías insomnio]

[........................Lo siento, pero no podremos ganar intimidad, ni siquiera con el paso del tiempo, ni cuando ya no tenga celos, ni tampoco cuando nos volvamos a ver, porque aunque nos lo contemos todo, porque aunque viertas sobre mí, y yo sobre ti, toda nuestra confianza, nunca, nada, podrá ser tan íntimo como compartir contigo una cama de noventa centímetros, en una habitación pequeña de Benimaclet, a la luz de una farola amarilla. Porque no habrá manera, nunca, de volver a tenerte y sentirte tan cerca. Porque la intimidad éramos tú y yo, cuando estábamos solos, cuando nadie hacía ruido. Eso era la intimidad. Cuando me penetraban tus ojos negros, cuando sonreías al verme desnuda, cuando remoloneábamos al madrugar, cuando mis manos olían a ti. Esa olor era intimidad. Porque la intimidad se acabó un maldito 3 de Enero en una biblioteca (con lo íntimas que son las bibliotecas). Porque hasta entonces lo nuestro fue un bonito intento de buscarnos en la intimidad, de encontrarnos, de mirarnos, de sentirnos. Porque cuando el "nos" se acabó, ya nunca te encontré esperándome en el aeropuerto al volver de Bélgica, ni transportando una mesa enorme del Leroy Merlin. Porque ahora la intimidad está en la papelera de reciclaje de nuestros ordenadores, porque cada vez que hablamos, una o dos horas, tengo que volver a ser consciente de que, dos años y medio después, no lo he superado. Mientras hablo contigo, hay cosas que quieren salir, y no pueden, no pueden porque ni yo misma sé qué cosas son. Porque al tiempo que digiero que se acabó todo, intento buscar cada vez más intimidad, para empezar algo, lo que sea.............................]

Lilo

2 comentaris:

wella ha dit...

No sóc la més indicada per receptar remeis contra l'absència de l'única intimitat que és intimitat, però una cosa et diré: dos anys després d'estar convivint amb eixa absència, sé cert que no vull compartir-la amb algú que no la sàpia apreciar.

Si, després de tot, no han pogut amb les teues ganes, dona't per vencedora.

Ànims

Rafa ha dit...

Ciao, sono Rafa. Sono Spagnolo. Vedo che leghi un buon libro. Io leggo molti libri, sempre buona letteratura. Sono laureato in Storia. Mio blog è: http://siempredemostrable.blogspot.com/